De tijd om je bijdrage te leveren

Elke week plaats ik een code online, die ik de ‘Frequentie van de Week’ noem. Ik doe het al jaren, om mensen (en ook mezelf) te helpen tot nieuwe inzichten te komen. Deze week is de frequentie Roeping. Ik heb ‘m gekozen omdat ik voel dat de terugkeer naar het ‘gewone leven’ van voor de lockdown nogal wat teweeg kan brengen. 

Misschien was verplicht thuisblijven wel fijn voor je en had je eindelijk de gelegenheid om je te buigen over essentiële levensvragen, zoals ‘Wie ben ik?’, ‘Waar sta ik nu?’ en ‘Wat wil ik nu werkelijk?’ Zo ja, dan bestaat de kans dat je snel weer opgaat in de kleine details van je werk of de verantwoordelijkheden van je sociale leven. Het is de vraag: hoe houd je contact met wat jou diep van binnen drijft?

Een sluimerend bewustzijn

Wat is een roeping? Dit kan ik alleen beschrijven aan de hand van een voorbeeld. Een roeping is namelijk niet een doel of actieplan. Het is geen baan of gekozen activiteit. Hoewel alles wat je met plezier en passie doet in je leven er omheen cirkelt, is het gevoel van een roeping hebben heel vaag en krachtig tegelijkertijd. Het is wat ons drijft om mens te zijn en dagelijks het avontuur aan te gaan waar we als ziel voor gekozen hebben, met alle angsten en gevaren van dien. Het is waar we ‘s ochtends ons bed voor uit komen.

Ik zal je een voorbeeld geven. Drie maanden geleden had ik het ontzettend druk. Ik zat in een verbouwing om een nieuwe ruimte te creëren voor workshops en retraites. Het plan was om een intieme huiskamer in te richten, waar we met elkaar de diepte in konden gaan. We zouden het ‘The Living’ noemen. Er waren veel dingen om te regelen, die noodzakelijk waren om te kunnen doen wat we voor ogen hadden. Niet de leukste klussen, maar ik had zin in de nieuwe uitdaging die op me wachtte. Ik kon me enorm verheugen op het moment dat we zouden open gaan. De agenda stond al vol met activiteiten, met een uiteenlopend programma waar ik wekelijks van zou gaan genieten.

Aan de oppervlakte was het verstand op nul en hard werken om iets nieuws op te zetten, met het doel om mensen op een nieuwe manier te inspireren. Onder die bovenste laag gebeurde er van alles met me. Er was constant een soort honger, een soort ‘wachten op’, wat ik het beste kan omschrijven als een sluimerend bewustzijn. Iets dat me herinnert aan waarom ik doe wat ik doe. Het wil aangeraakt worden. Het wil zich verbinden met situaties waarin ik mijn toegevoegde waarde voel en waarin de diepere reden van mijn bestaan duidelijk wordt. Zie het als het activeren van de ziel: je wordt weer even ‘wakker’ gemaakt. Onderweg naar The Living leek dat gevoel steeds sterker te worden.

De essentie van wat je doet

De echte ontwaking bleek heel anders te verlopen. Het kwam onverwachts – ik had er geen invloed op. Het gebeurde tijdens de persconferentie van de minister-president, die aankondigde dat we vanwege het coronavirus tijdelijk in lockdown zouden gaan. Alle evenementen werden afgeschaft. Bars, restaurants en musea moesten sluiten. En ook ik kon gedag zeggen tegen de opening van The Living. Ineens stond ik daar: tussen alle dozen, verfpotten en klusmaterialen. Ik moest alles annuleren wat ik in de agenda had staan. ‘Tja, wat nu?’ dacht ik nog. Maar vreemd genoeg gebeurde er iets in me dat alle teleurstelling wegnam. Ik voelde iets loskomen: een groot vuur in mijn hart. Ik moest denken aan al die mensen die wekenlang verplicht thuis zouden zitten, gevangen in een sfeer van angst en passiviteit. Ik had kunnen balen, maar in plaats daarvan voelde ik me geroepen om in actie te komen. Mijn ziel schreeuwde: ‘Dit is de tijd! Nu moet je reageren!’ En dus gooide ik alles om en begon ik aan een sprint om in korte tijd zoveel mogelijk te doen om mensen uit de angst te halen en naar liefde en positiviteit te brengen.

In de weken die volgden na het aankondigen van de lockdown, heb ik geen moment in twijfel gezeten. Ik startte met Cosmic Care, een online workshop gericht op het verbinden met de helende frequenties van het universum, iets wat ik nooit zo snel had ontwikkeld als ik niet de enorme drive voelde die ik nu heb. Gebaseerd op de feiten had ik ook alle redenen om de handdoek in de ring te gooien, maar de roeping van mijn ziel tilde me over elk obstakel heen. Ik voelde een drijfveer als nooit tevoren… en nog steeds. Het is deze kracht die ik niet kan vatten in woorden, behalve dat je door roeien en ruiten gaat. Je voelt je gedragen. Je voelt de essentie en ook de urgentie van wat je doet. Je voelt de reden van waarom je hier bent.

Je roeping activeren

Hoe activeer je je roeping? Soms is het een kwestie van geduld hebben. Het kan zomaar ineens in je worden aangeraakt en dat maakt het wachten waard. Maar je kunt er ook niet eindeloos op blijven wachten. Soms moet je accepteren dat je het even niet voelt. Dan moet je door en proberen in situaties terecht te komen waarin de kans groter is dat het vuur in je zal oplaaien. Het kan zijn dat er iets buiten je plaatsvindt waardoor het plotseling gebeurt. Het kan zijn dat er in jou iets loskomt. De vraag die het gevoel kan oproepen, is: waarom ben ik hier, op deze aarde? Je hoeft niet gelijk het antwoord te hebben, maar alleen al de vraag stellen kan het proces in beweging zetten.

Als ik denk aan de corona-crisis, dan is dit een vervelende tijd voor veel mensen. Maar ben je bijvoorbeeld arts, viroloog of journalist, dan is dit je tijd. Het is deze periode waarin je geroepen wordt om actief te zijn en een bijdrage te leveren. Waarin je wordt aangeraakt in de essentie van wat je doet. Maar het hoeft niet alleen beroepsmatig. Het kan bij iedereen gebeuren die zich betrokken voelt bij het welzijn van mensen. Je kunt met hele kleine dingen je roeping aanwakkeren, te beginnen met de mensen om je heen. Stem je af op de groepen waar je onderdeel van bent en vraag je eens af: wat hebben we gezamenlijk nodig? Wat kan ons blij en gelukkig maken? Wat kan ons leven beter maken? En wat kan daarin mijn bijdrage zijn? 

Je bent hier met een reden

Als er iets is waar ik in geloof, dan is het wel dat niemand bevoorrecht is om zijn of haar roeping te mogen ervaren. Het is geen geschenk. Het is een uitkomst van vele kleine dingen. Iedereen kan het vuur in zichzelf activeren. Het is de kunst om te ontdekken wat jou raakt in het leven. Waar kun je blij van worden? Wat kan je ontroeren? Wat raakt je tot diep in je ziel? 

Voor de een is het kunst of muziek. Voor de ander is het getuige zijn van de problemen in de wereld. En weer een ander voelt zich geroepen als een dierbare ziek is of op sterven ligt. Onderzoek eens wat de momenten waren in je leven dat je intens geraakt werd. Dat er een kracht in je vrij kwam om te doen wat je eerder schijnbaar nog niet kon of niet durfde. Wat gaf de doorslag? Vaak is hier een patroon in te herkennen, wat veel zegt over wie je bent en wat je hier komt doen. 

Stap niet in de valkuil dat je hier je hele leven op inricht door bijvoorbeeld een carrière aan dit soort situaties te verbinden. Ik herhaal nog maar eens: je roeping is niet een baan. Het is geen formule voor succes. Je roeping is een gevoel van het juiste doen op het juiste moment. Soms vraagt dat om een aanpassing en soms zelfs om een totale verandering van koers. Het is de uitnodiging van het leven aannemen. Het is doen wat nodig is om het beste in jezelf naar boven te halen. Het is je ziel bevrijden.

Maak deze week eens contact met de situaties waarin je volmondig ‘Ja’ tegen het leven zei. Schrijf het eens op en laat het je motiveren om jezelf vaker in die posities te brengen. Juist nu, terwijl we herstellen van de corona-crisis, is het zinvol om jezelf te blijven herinneren aan waarom je hier bent. Je leven is geen toeval. Je bent hier met een reden: om te zijn wie je echt bent en te doen waar je voor gekomen bent.

Ik wens je veel vuur en inspiratie de komende week!

Van hart tot hart,
Janosh