Close
Alledaagse gesprekken die uitmonden in spirituele overdenkingen. Ik maak het steeds vaker mee. Gek genoeg met mensen van wie je het haast niet zou verwachten. Waar ik voorheen nog een beetje voorzichtig was met wat ik wel en niet dacht te kunnen delen, lijkt het wel of mensen me nu het hemd van het lijf vragen. ‘Hoe kom je aan die beelden? Hoe zit ‘t met die geometrie? Wat vertellen die gidsen van je? Waar komen ze vandaan? Wat zeggen ze over Corona?’ De vragen zijn gemeend, de blikken serieus en de reacties allang niet sceptisch meer. En wat ik merk, vooral aan de mensen die het mediteren pas ontdekt hebben: er is spirituele honger!
We willen de bron
We leven in een bijzondere tijd. Een tijd waarin het verkennen van je innerlijke wereld, waar de spirituele krachten sluimerend op je wachten, steeds meer wordt ingebed in onze maatschappij. Het is weliswaar nog geen prime-time item op tv, maar we zitten er voor mijn gevoel niet heel ver van af. Meditatie wint elke dag aan populariteit en het concept evolueert meer en meer van ‘stressbestrijding’ naar ‘zelfontplooiing’ naar ‘cultuur’. De wildgroei aan meditatie-apps en online workshops is pas het begin. Er zijn al producten in omloop die het channelen bevorderen, die je emotionele temperatuur meten of je ‘Piano Focus’ lijst op Spotify transformeren in een ware sound healing. Een retraitecentrum met een bouwplan van een paar miljoen? Het is geen uitzondering meer. En als we door de corona-crisis heen zijn, denk ik dat ook spirituele festivals een grootschalig karakter zullen krijgen.
Mijn voorgevoel zegt me dat spiritualiteit straks geen taboe meer is en ook geen redmiddel, eerder een uitnodiging tot het verkennen en aanboren van onze genialiteit. Als succes het evenaren is van de grote denkers en creators uit de geschiedenis, dan vermoed ik dat we steeds meer in de ziel en het bewustzijn van onze voorbeeldfiguren duiken, in plaats van te proberen hun trucjes te kopiëren. Als ik dan hoor op de radio dat de woorden ‘Mozart’ en ‘medium’ al in één zin worden genoemd, weliswaar nog voorzichtig maar desalniettemin met een reden, zijn we denk ik goed onderweg naar een wereld waarin de intuïtie op hetzelfde level komt als de mind.
Tot die tijd is het aan de voorlopers. Mensen die hun vakantiegeld óók besteden aan een retraite en spiritualiteit durven te leven. Die groep is aan het groeien. Dat hoor ik om me heen maar zie ik ook aan de aantallen van bijvoorbeeld de webinars die ik organiseer – steeds meer mensen sluiten aan. En wat ik verrassend vind, is om te merken dat scepsis ons niet langer in de weg lijkt te zitten om diep in een activatie of meditatie te gaan. We zijn eerder hongerig! De ervaring is haast niet voldoende meer, want we willen alles weten. We willen de bron. ‘Hoe kom je aan die codes? Wat is de Vijfde Dimensie precies? Hoeveel dimensies zijn er eigenlijk? Wie zijn nu die Arcturianen? Hoe zien ze eruit? Zijn ze allemaal liefdevol of zitten er ook kwaadaardige tussen?’ Slechts een kleine greep uit de vragen die ik krijg. Leuk om op in te gaan, maar soms ook moeilijk om die spirituele honger te stillen. Er valt immers zó veel te delen!
Het juiste voedsel
Herken je dat gevoel dat je na het lezen van een goed, spiritueel zelfhulpboek bij jezelf denkt: eigenlijk wist ik dit al. Of een workshop waarin je van alles hebt aangehoord en achteraf dacht: er is me hier niks nieuws verteld. Veel van wat we krijgen aangereikt aan spirituele waarheden, is inderdaad niet nieuw. Of laat ik het anders zeggen: het bevestigt wat we onbewust al wisten. Soms is het handig om jezelf eraan te herinneren. Of om iets naar boven te halen wat in de hectiek ondergesneeuwd is geraakt. Maar vaak is het ook onbevredigend om dezelfde soort informatie in een andere verpakking te krijgen. Het voedt de mind, maar de ziel blijft hongerig.
Wat is dan wél het juiste voedsel voor de ziel? Hoe stil je de spirituele honger, die soms zo nadrukkelijk aanwezig is? Het willen doorgronden van waarom je hier bent en waarom je soms worstelt. Niet kunnen levelen met anderen. Niet kunnen meegaan in trends of gewoontes. Geen aansluiting kunnen vinden. Geen vertrouwen hebben in ‘het systeem’. En tussendoor dat gevoel dat er ergens méér is. Iets dat op je ligt te wachten: een soort goddelijke openbaring die alle processen in je leven verklaart. De sleutel die jou op ‘AAN’ zet (wat dat ook moge betekenen).
Ik ken die honger. Ik heb ‘m af en toe nog steeds. Maar ik zou het eigenlijk geen honger willen noemen, eerder een soort heimwee. Het is een herinnering aan thuis, die heel diep zit. Alsof je van binnen voelt en weet dat je niet alleen bent – je bent nooit alleen geweest – maar dat je in contact staat met iets groters dan jezelf. Een wereld die misschien wel veel logischer voor je is, omdat het geen dogma’s kent en niet gekaderd is. Waar de ‘gekke’ ideeën die je wellicht hebt over hoe het leven hoort te zijn en die je misschien veroordeeld, ruimte krijgen. Het niet kunnen openbaren en vrijuit delen van die herinnering, uit angst voor afwijzing: dát is de honger. Net of je op de verkeerde planeet bent geland, waar niemand jou begrijpt en waar het zoeken is naar het juiste voedsel… je plek, je plan en je persoonlijke drive.
Ongeduld in mijn woorden
Het feit dat je deze blog leest (of je er nu wat mee kunt of niet) bevestigt dat je op z’n minst geïnteresseerd bent in dat stukje méér dat ergens op je wacht. Maar uit eigen ervaring kan ik je zeggen dat je zoekt naar iets dat al in je zit. Je bent niet als een onbeschreven blad ter wereld gekomen. Je hebt iets van thuis meegenomen, een herinnering aan wie je bent en wat je hier komt doen. Net als vele voorlopers in deze tijd, ben je misschien nog angstig om de verbinding met thuis weer te maken, omdat het je ook kwetsbaar maakt. Wat als je de grip op het leven verliest? Wat als anderen je afwijzen? Wat als je niet meer terug naar ‘normaal’ kunt? Wat als iedereen je voor gek verklaart?
Vaak moeten we eerst door dit soort blokkades heen voor het leuke deel begint. Als we de schroom van ons laten afglijden, komt de honger-fase: wie ben ik dan werkelijk? Wat kom ik hier doen? In mijn geval was er ineens een stem die me toesprak in mijn dagdromen. Het was het eerste contact met mijn gids. Ik vond het spannend en wat had ik een honger! Werkelijk alles wat ik door kreeg, schreef ik op. Ik wijdde een heel boek aan de communicatie: De Kunst van Creëren. Als ik dat boek terug lees, moet ik wel eens lachen om het ongeduld dat ik in mijn eigen woorden voel. Ik had ontzettend veel vragen en elk antwoord nodigde me uit om nóg meer (vanuit mijn hoofd) op het scherm te zetten. ‘Wat zijn onze programma’s? Hoe werkt gedachtekracht? Hoe zit het met synchroniciteit? Wat gaat er gebeuren in 2012? Waarom de codes? Waarom hebben jullie mij gekozen?’ Spirituele honger ten top!
Waarom ze mij gekozen hebben
Mensen die mij kennen en meerdere workshops bij me hebben gedaan, kennen vast wel mijn verhaal over het moment dat de Arcturianen onthulden waarom ze mij hadden gekozen om de geometrische codes door te geven. Als je ‘t hebt over honger, dan was dit de ultieme test voor mij! Ik mocht het namelijk pas weten als ik er zogenaamd ‘klaar’ voor was. Het duurde en duurde maar en steeds kreeg ik in meditatie te horen dat ik het antwoord nog niet mocht weten. Mijn ego begon een loopje met me te nemen, want ik moest wel een hele bijzondere ziel zijn! In mijn hoofd had ik mezelf al verheven tot een nieuwe messias en het kon niet anders dan dat mijn gids vroeg of laat zou bevestigen dat ik inderdaad een zeer wijze, oude, krachtige ziel ben die met een uiterst belangrijke taak naar de aarde is gereisd.
Wat denk je? Het antwoord kwam… en was allerminst bevredigend. Ik kreeg namelijk te horen dat ze mij hadden uitgekozen, omdat ze wisten dat ik dit leuk zou vinden. Ze wisten dat ik dit werk als passie zou ervaren. Wat was ik teleurgesteld! En toch begreep ik uiteindelijk wat de boodschap was: bezieling maakt wonderen mogelijk. Het klinkt gek, maar vanuit de gedachte dat ik niet de Uitverkorene was, kon ik mezelf ineens over vele obstakels heen tillen, wetende dat ik niet afhankelijk was van mijn gidsen, maar bewust had gekozen voor deze samenwerking omdat ik het leuk vindt. En dus werd mijn enige doel vanaf dat moment: zorg dat je het leuk blijft vinden. Mijn spirituele honger werd in één keer weg, omdat ik me realiseerde dat er niets meer buiten mezelf te vinden was. Ik hoefde niet meer te zoeken. Ik kon volledig vertrouwen op mezelf, op mijn eigen innerlijke vuur, dat sindsdien nooit meer uit is geweest. Elke dag werd een nieuwe dag om het spel leuk te maken. Terugkijkend weet ik nu: spirituele honger is weten dat je klaar bent voor contact. Contact met jezelf, je vuur, je missie en je helpers. Het is contact maken met je hart.
Terwijl ik dit schrijf, verheug ik me ontzettend op de aankomende webinar, waarin ik de nieuwe activatie Contact met je deel. Deze frequentie laat je contact maken met je diepe weten, waar ook de communicatie met je gidsen kan plaatsvinden. Het is tevens een uitzending waarin twee bijzondere gastsprekers (Steve & Barbara Rother uit de VS) mij helpen om dit thema verder uit te diepen, incl. Een channeling van Steve. Het belooft een mooi, volgend station te worden op onze gezamenlijke reis naar The Source Code – deze activatie deel ik op 21 december a.s.
Voor een ieder die hongerig is (geworden), doe mee op 9 november 2020! We zijn met een grote groep live, ruim anderhalf uur, en gaan contact maken met onze helpers in de kosmos, die ons kunnen herinneren aan wie we zijn en te allen tijde klaar staan om ons de weg te wijzen.
Van hart tot hart,
Janosh
THE SOURCE CODE | ONLINE
Maak in dit online programma jouw connectie met de Broncode: een sleutel tot eenheid en herstel. Met activaties, meditaties, webinars, rituelen en meer.
Ga naar de pagina >>
