Er is iets vredigs en ook mystieks aan onze connectie met de natuur. Het voelt als contact maken met een diepe herinnering, alsof je in de natuur een stukje van jezelf terugkrijgt. Precies dát gevoel kwam afgelopen maand in een overdadige hoeveelheid bij me naar boven, toen ik een nieuwe code doorkreeg.
Het is mooi als je mensen kunt gidsen op hun spirituele pad. Ik zie veel coaches en inspirators dat met succes doen en hun publiek de meest fantastische inzichten geven. Ik kan ook genieten van hoe de spirituele markt zich op dit moment ontwikkelt als ik zie dat er steeds meer nieuwe gezichten bij komen. Wat ik zelf ervaar, is dat er vroeg of laat een moment komt dat je als inspirator verder wilt.
In de wetenschap is men nog altijd op zoek naar het antwoord op waarom we maar een klein deel van ons DNA gebruiken. Het schijnt dat we niet verder dan 10% komen. De rest is ‘junk-DNA’, oftewel het deel waar we niks mee kunnen. Persoonlijk denk ik niet dat we voor 90% uit ‘rommel’ bestaan, maar dat juist in het onderbewustzijn de antwoorden liggen waar we naar zoeken, namelijk wie we zijn en wat we werkelijk kunnen.
